Dzień dziewięćdziesiąty trzeci 25.12.2018
Pierwszy dzień świat. Przygotowujemy się do jutrzejszego wyjazdu. Pakowanie wszelkich rzeczy, które wydają się już być niepotrzebne w pokoju.
Obiad świąteczny uroczysty. SIedzimy prawie dwie godziny, Jarek opowiada różne anegdoty, my nie pozostajemy dłużni. Jarek spędził trochę czasu w Peru i Boliwii, więc mamy okazję zasięgnąć informacji..
Dzień dziewięćdziesiąty drugi 24.12.2018
Wigilia. Nie po raz pierwszy wigilia poza domem. Ale pierwszy raz w Argentynie w domu Redemptorystów. Od rana trwają gorące przygotowania. W których oczywiście tylko my dwoje bierzemy czynny udział. Z tradycyjnych potraw robimy barszcz z uszkami i pierogi.
Dzień dziewięćdziesiąty pierwszy 23.12.2018
Budzi nas zapach gorącego oleju. To Eryka smaży empanadas. Później sprzeda je po mszy, prawie co do jednego. Dla nas na szczęście trochę zostanie, bo nie wyobrażam sobie Argentyny bez empanadas.
PO południu jedziemy ściąć w pobliskim lasku choinkę.
Dzień dziewięćdziesiąty 22.12.2018
Pada, pada, pada deszcz. Cały dzień. Eryka, tutejsza pomoc, kucharka, sprzątaczka, dobry duch domu (?) narobiła dziś mięso i ciasto na empanadas., które jutro będzie piec i smażyć. Farsz robi z mięsa, dodała uduszonej, pokrojonej wcześniej w kostkę cebuli, trochę papryki czerwonej pokrojonej w kostkę i jajka na twardo też krojone w kostkę.
Dzień osiemdziesiąty dziewiąty 21.12.2018
Górska ma dziś urodziny, wiec dzwonię do niej z rana. Zarobiona, bo przed świętami każda chce mieć piękny manic. Ale to miło chyba jak ktoś do ciebie dzwoni oddalony o 12 tysięcy kilometrów, by Ci złożyć życzenia… Naprawdę jestem oddalona od Ciebie 12 tysięcy km?
Dzień osiemdziesiąty ósmy 20.12.2018
Bo cała filozofia dobrego asado, to jest mięso. Mięso to podstawa, jest ważne niezmiernie. Powinno to być turnero, noicio (właśnie tak w Argentynie się nazywa mięso z młodego wołu). Mięso musi być z dobrego woła. Nie ze starego.
Dzień osiemdziesiąty siódmy 19.12.2018
Wczoraj jeszcze wieczorna wizyta nas czekała. Borkowscy zaprosili nas na wspólne robienie empanadas. Co to była za przygoda. Trzeba przyznać, że mają przepiękny dom. Gdybym tam nie była to nigdy bym nie pomyślała, że w Argentynie może być naprawdę taki porządek i europejskie warunki.
Dzień osiemdziesiąty szósty 18.12.2018
Dzień wyjątkowo obfity w emocje, wszędzie wszystkiego pełno. Rano, po ósmej podjechaliśmy do tokarza. Był. Krzywił się trochę, trochę nic nie mówił, zastanawiał się. No, da się zrobić, powiedział, kiedy pokazaliśmy mu jaką część chcemy dorobić (wytoczyć) Ale mówi, że nie ma takiego materiału z którego można by to zrobić.
Dzień osiemdziesiąty piąty 17.12.2018
No i się zepsuło. Za długo już jeździł bez napraw… zepsuło się to samo co w Urugwaju, tylko z drugiej strony. Dla oszczędności zrobiliśmy wtedy tylko jedną część (bo tylko jedna się zepsuła) a trzeba było robić dwie, skoro było wiadomo, ze to takie badziewie…
Od rana jeździmy do pobliskiego warsztatu tokarskiego.
Dzień osiemdziesiąty czwarty 16.12.2018
Niedziela. Bez rosołu się nie liczy.. Polskie mielone, ziemniaki i kalafior. Po południu lody. Czas jechać stąd. Najwyższy…
Największy problem jest kupić tu swieże warzywa. Krzysztof często rozpacza, bo w San Pedro nie często pojawiają się: por (trzeba na niego polować), zielona pietruszka lub liście selera (korzenie tu nie funkcjonują…) to naprawdę tylko dwa razy w tygodniu i to często zwiędnięte, bo upały wykańczają je..
