Dzień dwieście dziewięćdziesiąty piąty 15.07.2019
Od rana praca wre. Najpierw dokańczamy wspólnie ściąganie wszystkich rzeczy z bagażnika, a później z Hermanem z trudem ściągamy bagażnik w trójkę. Rozpoczyna się szlifowanie, spawanie i znowu szlifowanie. Potem malowanie. Roboty a roboty. W międzyczasie okazuje się że zabrakło tarcz do szlifierki, a także elektrod, znowu spowolnienie pracy… Potem obiad i znowu do roboty… Bagażnik w swojej konstrukcji nie wygląda jednak zadowalająco.
Dzień dwieście dziewięćdziesiąty czwarty 14.07.2019
Po pozytywnych rozmowach z naszym gospodarzem, spokojniejsi szykujemy powoli obiadek. Dziś prawdopodobnie ponownie będzie największe zgromadzenie polaków w Boliwii. Mamy gości z domu dziecka i będzie nas 6 osób (dwie wolontariuszki z Polski, Ania i Beata).
Dzień dwieście dziewięćdziesiąty trzeci 13.07.2019
Sobota. Miał być to dzień pakowania się i powolnego szykowania do ruszenia w drogę w poniedziałek. Ale nic z tego nie wyszło i ponownie życie samo ułożył nam scenariusz na następne dni. Ale może zacznijmy od początku… A było to tak… W czasie pakowania mniej potrzebnych rzeczy z pokoju do auta, postanowiłem jeszcze raz skontrolować wszystkie elementy w Defenderze.
Dzień dwieście dziewięćdziesiąty drugi 12.07.2019
O pogodzie w tej części świat już chyba pisaliśmy. Ale jest to tak ciekawy temat, że nie daje mi to spokoju… Dla zobrazowania stabilności pogodowej taka oto prognoza na kolejne dni dla Tupizy. I choć jest to tylko prognoza, to śmiem twierdzić, że sprawdzi się jak nic.
Dzień dwieście dziewięćdziesiąty pierwszy 11.07.2019
Dziś dla odmiany trochę prac z elektroniką. A konkretnie z aktualizacją oprogramowania drona. Od jakiegoś już czasu podczas latania i robienia filmów i zdjęć świecił się komunikat o nie aktualnym oprogramowaniu. Wystarczyło 30 minut żeby to „naprawić”, a następnie mały lot próbny nad miastem dla sprawdzenia czy wszystko działa.
Dzień dwieście dziewięćdziesiąty 10.07.2019
Zima w tej części Boliwii ma to do siebie, że codziennie jest bezchmurnie. Już tak się przyzwyczailiśmy do tego, że nawet nie zakładamy że będzie padało. Na dodatek w dzień jest nawet bardzo ciepło. Oczywiście jak na zimowe warunki.
Dzień dwieście osiemdziesiąty dziewiąty 09.07.2019
Wtorek do dobry czas żeby skończyć wreszcie z grzebaniem w Defenderze. Taki był przynajmniej ambitny plan. Jednak życie zdecydowało inaczej. A mianowicie kiedy już miałem zjeżdżać z najazdu nastąpiło najgorsze. Po przekręceniu kluczyka w stacyjce nic się nie zadziało… Zero kontrolek na desce rozdzielczej, a rozrusznik ani drgnie… !
Dzień dwieście osiemdziesiąty ósmy 08.07.2019
Wspaniały dzień. Przede wszystkim wróciła Maria – kucharka. Mamy wolne od kuchni!!! Oznacza to , ze nie gotujemy, tylko Krzysiek się trochę zabrał za samochód a ja wreszcie mogę NIC nie robić. No, troszkę pracuję, ale nie za dużo.
Dzień dwieście osiemdziesiąty siódmy 07.07.2019
Nadeszła niedziela. dziś chyba już mijają dwa tygodnie od naszego ponownego przyjazdu do Tupizy w gościnne progi polskich misjonarzy. Spotkaliśmy ich wielu jak do tej pory na naszej drodze. W Paragwaju, Argentynie i teraz w Boliwii.
Dzień dwieście osiemdziesiąty szósty 06.07.2019
Sobota. Kolejna nasza sobota w Tupiza. Powolutku poznajemy miasto. A właściwie to miasto rozpoznaje nas. A tak dokładnie to ludzie nas rozpoznają. To są ogromne plusy przebywania w jednym miejscu dłużej niż jeden, dwa dni. Idąc na zakupy na lokalny rynek, który tu nosi nazwę marketu, sprzedawczynie z uśmiechem odpowiadają nam na powitanie.
