Cały dzień siedzimy w domu. W sumie to nic nowego, przecież mamy tak od dawna. Nie włączaliśmy też dziś telewizora żeby się nie stresować kolejnymi wiadomościami o wirusie. Za to zajęliśmy się kończeniem jednego większego zlecenia i początkiem pisania kolejnego, jeszcze większego 😉 Spędzamy nad klawiaturą więcej czasu niż pracowaliśmy przed wyjazdem z Polski…

Ale dzięki temu mamy jakiś grosz do budżetu, a poza tym nie nudzimy się.

No to stało się. Po raz kolejny już prezydent Kolumbii nie „zawiódł” swoich „poddanych”. We wczorajszym wystąpieniu telewizyjnym ogłosił przedłużenie o kolejne 30 dni „Aislamiento Preventivo Obligatorio”, czyli obowiązkowa izolację społeczną. Wyrównał tym sposobem obie daty kluczowe dla rozwoju dalszej sytuacji w Kolumbii.

Jak zapewne wiecie od jakiegoś czasu zajęliśmy się pracą. Nie jest to takie proste, znaczy się znalezienie pracy, nie jest proste. A na dodatek przez internet. A ściślej znalezienie zlecenia od osoby, czy firmy, która jest uczciwa i nie kombinuje. Na początku napisaliśmy kilka tekstów tak zwanych próbnych.

Wczoraj był piękna burza. Przyszła jakoś tak znienacka i bez fajerwerków. Dopiero później niebo zaczęły rozjaśniać błyskawice. Ale tym razem błyskało się nad morzem. Większa część nawałnicy ominęła miasto i poszła bokiem. Mogliśmy obserwować pojawiające się co chwila rozbłyski na niebie… Z zapadającym zmrokiem były coraz bardziej spektakularne!

Wczorajszy dzień to naprawdę cisza i spokój, leżenie na hamaku i świętowanie imienin. Ciasto czekoladowe, tak wielkie, że jemy je już czwarty dzień i końca nie widać. Będzie chyba oktawa tych urodzin i imienin.

Wczoraj też niespodziewany gość się nam pojawił na balkonie, ale z drugiej strony nie ma się co dziwić, bo klimat tutaj służy pojawianiu się takich „gości”.

Dzisiaj upały nas trochę oszczędzają. Od rana pochmurno, a jak się potem okaże, to nawet lekko popada w dzień. I dobrze, bo nic nie planujemy z ciężkich prac na sobotę i niedzielę. Chyba trochę ciśnienie spadło, bo głowa boli, a przecież nic nie popiliśmy wczoraj 😉

Z okazji dzisiejszych imienin objadamy się owocami, których w Kolumbii jest pod dostatkiem.

Noc minęła jakoś lekko nerwowo. Nie żebym to specjalnie odczuwał, ale ze dwa razy się budziłem, ręka trochę dokuczała. Ale może to był taki stres przed czekającą nas wizytą w szpitalu.Nie wiadomo. Rano okazało się, że wszystko jest OK. Tylko trochę gorąco i klima chyba spowodowała lekki ból w kościach i zaczerwienione gardło… No tak, jakby tego było mało.

W przewodniku po okolicach Santa Marta dziś wyczytałem, że: „Miasto to miejscowość turystyczna, która łączy doskonałą infrastrukturę hotelową z luksusowymi hotelami, apartamentami i hostelami dla bardziej żądnych przygód podróżników, gdzie można spotkać ludzi z całego świata, wziąć udział w wymianie kulturalnej i uczynić swoje wakacje naprawdę niezapomnianymi.

Dziś środa. Nie wiem czy znowu Wam pisać że byliśmy na mieście. Wydaje mi się, że w kółko się powtarzam. Z perspektywy zamknięcia w „więzieniu” jakim jest mieszkanie w Santa Marta, czas leci jakoś dziwnie. Niby tydzień za tygodniem uciekają jak szalone, jednak roboty jest tak dużo, że nie mamy czasu w niektórych momentach na nic innego….

We wtorek zaczynamy roboczy tydzień. Bo przecież wczoraj było święto ;). Rano robię eksperyment w kuchni i piekę bułki drożdżowe w garnku… Nie jest to łatwe. Bo o ile samo ciasto można spokojnie zrobić z dostępnych tu składników, to piekarnik mamy w domu nie działający… Zatem na bardzo małym gazie, pod przykryciem podgrzewam garnek.