Dzień sto sześćdziesiąty szósty 08.03.2019
Rano dojeżdżamy do parku siete tazas. Droga szutrowa, a raczej piaszczysta cały czas, mocno się kurzy. Najpierw mijamy wodospad Velo del Novia, równie imponujący co oddalony niesamowicie. A wszystko to dlatego, że ponad 6 milionów lat temu wybuch jeden z tutejszych wulkanów, potem lodowiec utworzył się w rozpadlinie, po czym w związku z ociepleniem klimatu, wiele tysięcy lat temu stworzył przepiękną rzekę w rozpadlinie.
Dzień sto sześćdziesiąty drugi 04.03.2019
Dziś dojeżdżamy do Tirua. To niewielkie miasteczko położone nad oceanem. Niewiele w nim jest, oprócz drewnianych domów, kilkunastu sklepów, stacji benzynowej i urokliwej plaży nad oceanem, przedzielonej wejściem do portu rybackiego.
Wcześniej przejeżdżamy jeszcze przez Puerto Saavedra.
Dzień sto pięćdziesiąty dziewiąty 01.03.2019
Noc spędzamy w parku Lanin wjazd z drogi nr 60. Wczoraj wieczorem niewiele było widać, tylko sam zarys wulkanu Lanin, ale już dziś rano ukazał nam się w całej krasie i w zasadzie cały dzień mieliśmy na niego piękny widok.
Dzień sto czterdziesty ósmy 18.02.2019
Rano wstajemy skoro świt, koniecznie chcieliśmy pożegnać się z Mariuszem przed jego wyjazdem motocyklowym do La Plata. Pogoda dziś trochę inna niż w ostatnich dniach, które przyzwyczaiły nas do upałów i słońca, a dziś zbiera się na deszcze.
Dzień sto czterdziesty piąty 15.02.2019
Dziś dzień bardzo emocjonujący. Na obiad oczywiście rosół. Już tradycją jest ze pierwszego dnia pobytu u Redemptorystów, obojętnie w którym domu, przygotowujemy rosół. Ostatnio również mielone.
Wieczór niezwykły. Do Mariusza zadzwoniła parę dni wcześniej kobieta z El Bolson, która poprosiła o spotkanie.
Dzień sto trzydziesty dziewiąty 09.02.2019
Sobota leniwa, sklejamy kolejny film, tym razem z Buenos Aires.. Dużo już nie zostanie, także wszystko idzie do przodu.
W Argentynie jest dużo brujerii. Co to oznacza? Że ludzie ślepo wierzą wróżkom, czarownikom, szamanom ( o ile jeszcze takich znajdziecie).
Dzień sto trzydziesty trzeci 03.02.2019
Niedziela nie może obejść się bez obiadu z biskupem, jest do tego dwóch księży argentyńskich, wiec rozmowy toczą się tylko po hiszpańsku. Dla nas to świetna praktyka, zwłaszcza że misjonarze są dobrze wykształceni i mają w zanadrzu mnóstwo historii, które pozwalają zarówno dobrze się uśmiać, jak i zrozumieć, jak dziwne, trudne i wyboiste ich życie jest tutaj, w Argentynie.
Dzień sto trzydziesty pierwszy 01.02.2019
Kolejny dzień małego trekkingu. Wchodzimy na górę gdzie postawiony jest duży krzyż i troszkę wyżej, budka strażnicza strażaków, którzy obserwują, czy przypadkiem się nic nie pali. Kawałek podjeżdżamy z Jackiem , później idziemy pod górę, dobre 3 godziny, ale jesteśmy dzielni i idzie nam bardzo sprawnie.
Dzień sto siedemnasty 18.01.2019
Rano wstaliśmy skoro świt, o ósmej rano. Zwykle śniadanie jemy trochę później, rano się tylko ogarniamy i jedziemy dalej. Podjeżdżamy kilkadziesiąt kilometrów i napotykamy wodospad El Condor. Postanawiamy zjeść tam śniadanie. To niezwykle urokliwe miejsce. Można ścieżką podejść pod sam wodospad, a jak zobaczymy później na filmie z drona, wodospad ciągnie się wysoko, wysoko, a tak naprawdę to na górze jest spory lodowiec.
dav
Dzień sto szesnasty 17.01.2019
Dobrze, że przypomnienie w telefonie melduje mi, że dziś urodziny Joanny. Wysyłam życzenia via Whats’up. Ranek piękny Patagonia Chilijska zachwyca i nie chce przestać jest tak pieknie, że niczego wiecej do szczęścia nie potrzeba. No, może okularów.
