Dzień dziś obfituje w robocze działania. Pisanie, poprawianie tekstów, różne inne pierdoły. Ponieważ trzy dni byliśmy trochę wycięci ze świata ksiąg, więc teraz praca wre. Niedziela. Czyli jest dobrze.

Wspominam Linę, jaka to ciekawa jednostka społeczna. 🙂 Prawie jak wojująca feministka .

Tak wczesnej pobudki już dawno nie mieliśmy, ale dziś o 14 musimy oddać auto w Kartagenie. Dlatego zrywamy się tak szybko, pijemy kawę i jedziemy po Mariusza i Agnieszkę do drugiego hotelu. Mamy dziś tylko chwilę na bycie razem, bo oni zostają w Santa Marta, gdzie maja przesiąść się do busa i jechać zwiedzać park Tayrona.

Śniadanie w hotelu to jednak dobra rzecz!. Ale przed nim korzystając z faktu że mamy dosłownie 2 metry od pokoju basen kąpiemy się ze 20 minut w nim. Następnie małe przygotowanie i suszenie się i idziemy coś zjeść. Dziś w menu również jajka, ale jako dodatek są tutejsze Arepa, czyli placki kukurydziane z serem.

Rano pobudka i śniadanko z Liną i Mirkiem. Po wczorajszych długich rozmowach po Polsku i Hiszpańsku dziś kontynuacja. Obgadujemy różne plany na przyszłość i możliwości na spotkanie się ponowne w Polsce w przyszłym roku. Jest duża szansa, bo chęci u Liny i Mirka są duże na odwiedzenie przez niego Polski po ładnych paru latach nie obecności.

Kierunek Minca. Pierwszy etap naszej nowej przygody… Rano po śniadaniu spotykamy się z Mariuszem i Agnieszką. Są punktualni jak prawdziwi Europejczycy. Nie to co mieszkańcy Kolumbii ;). Bierzemy Taxi i jedziemy w okolice lotniska do wypożyczalni samochodów. Bardzo rzadko korzystaliśmy z takich udogodnień podczas naszych wyjazdów, jednak tym razem jest to wydaje się, najbardziej korzystna opcja poruszania się po Kolumbii.

Dużo pracy, ale jak mówię dużo pracy, to znaczy że i tak pracujemy trzy, cztery godziny, może pięć ale z przerwami. Całkiem dobry obiad i obfity dają tu w naszym hotelu, także jemy spokojnie i dużo. Najadamy się na zapas, choć przecież nie można…

Piękny dzień.

Dziś dzień oprócz tego że pracy, i to dosyć intensywnej to jeszcze snucie planów. Takie plany perspektywiczne, żeby nam tylko życia wystarczyło.

Wszystko się układa. Każdy plan idzie do przodu. Wszystko, o czym kiedyś marzyliśmy samo się okłada już w plan.

Pomimo że jesteśmy w Kartagenie od dłuższego czasu i właściwie odpoczywamy, to nie tak do końca. Ja co prawda próbowałem składać filmy z wyprawy, ale jakoś to opornie idzie ostatnio i nie ma wielkich postępów. A materiału jeszcze zaległego sporo… Ale do rzeczy w robieni filmów przeszkodziło mi tez ostatnio kolejne zlecenie na kilkadziesiąt artykułów dla starego klienta jeszcze z okresu pobytu w Sata Marta.

Z okna naszego pokoju widać sporą część wybrzeża Kartageny. Co prawda jedna część budynku zasłania nam nieco widok na dzielnicę wieżowców na półwyspie, ale ta druga strona jest całkiem interesująca. Widzimy sporo fragmentów murów obronnych i odbudowany koło centrum handlowego teatr drewniany.