Gdynia – to początek drogi tysięcy pasażerów, którzy wyjeżdżali z Polski na pokładach transatlantyków. Ulica Polska 1 to adres, gdzie do dziś stoi budynek Dworca Morskiego. Został oddany do użytku 8 grudnia 1933 roku. Dla wielu stał się symbolem Wolnej Polski, a jego otwarcie do dziś uznaje się jako oficjalną datę uruchomienia gdyńskiego portu pasażerskiego.
To z Gdyni regularne linie żeglowały do obu Ameryk. Dla wielu Dworzec Morski był miejscem pożegnania z Polską. Stąd w poszukiwaniu nowego życia wypływali polscy emigranci.
To miejsce zainspirowało nas do realizacji nowego projektu. Zagłębiając się w jego historię, znaleźliśmy niecodzienną i tragiczną opowieść, jednego z polskich transatlantyków, który miał był dumą Polski miedzywojennej. Ms Chrobry – bo o nim mowa – został zwodowany 1939 roku.
Jego budowa trwała dwa lata. Docelowo miał pływać wahadłowo z MS Sobieski, obsługując trasę południowo-amerykańską. Statkiem dowodził Edward Pacewicz – kapitan żeglugi wielkiej, porucznik Marynarki Wojennej.
29 lipca 1939 roku MS Chrobry wypłynął w swój pierwszy (jak się później okazało ostatni) pasażerski rejs.
Na jego pokładzie znajdowali się miedzy innymi Witold Gombrowicz, Czesław Straszewicz, Jan Rembieliński.
Po 73 latach od tego wydarzenia, postanowiliśmy spróbować odnaleźć potomków pasażerów tego statku, by poznać losy rodzin emigrantów w Argentynie – portu docelowego MS Chrobry.
Przewidujemy realizację projektu na dwa lata, począwszy od 2012. Rozpoczynamy od zbierania dostępnych informacji w Polsce na temat rejsu, statku, pasażerów, by następnie w Argentynie spotkać się z osobami, których bliscy przypłynęli na MS Chrobry do Ameryki Południowej.
Na kanwie historii o rejsie MS Chrobry chcemy zorganizować prezentacje dla Polonii, które opowiadać będą o statku, pasażerach, o Gdyni i Polsce okresu miedzywojennego.
Projekt zakłada spotkania z Polonią w Argentynie, a później spotkania w Polsce, przedstawiające życie Polaków na emigracji.