Chciałoby się powiedzieć, jak ten czas szybko leci. I coś w tym jest, bo chociaż mamy za sobą 500 !!! dni od wyruszenia z domu i mnóstwo niesamowitych przygód przeżyliśmy w tym czasie to, nie dociera do nas ten fakt.
Dzień czterysta dziewięćdziesiąty dziewiąty – 04. 02.2020
Jednak jak się ma własny kawałek „podłogi”, a w naszym przypadku łóżka, to jest to spory komfort. Co prawda jak się okazało po bliższym przyjrzeniu się hotelowi, mamy chyba najmniejszy pokój. Na dodatek bez zewnętrznego okna.
Dzień czterysta dziewięćdziesiąty ósmy – 03. 02.2020
Dziś poranek w 3 osobowym składzie. Budzimy się dosyć wcześnie i idziemy poszukać czegoś do zjedzenia na śniadanie w nowej dzielnicy. Okazuje się, że niedaleko jest mercado, więc raźnie maszerujemy tam. Po drodze większość sklepików, knajpek i budek z jedzeniem jest jeszcze zamknięte.
Dzień czterysta dziewięćdziesiąty siódmy – 02. 02.2020
Dziś dzień wyprowadzki z naszego hotelu. Trzy noce w jednym miejscu daje nam trochę odetchnąć. Dziś też za bardzo się nie śpieszymy, więc wykorzystujemy dobę hotelową prawie do końca. Około 13 pakujemy się powoli z całym majdanem i idziemy na pobliską stację metra, aby dojechać kilkanaście przystanków na południe miasta.
Dzień czterysta dziewięćdziesiąty szósty – 01. 02.2020
Dziś od rana rekonwalescencja. Leżenie w łóżku i nie obciążanie nogi. Jest szansa, że za kilka dni wszystko wróci do normy i będzie można ponownie wyjść na dłuższy wypad na miasto. Najlepsza żona pobiegła jeszcze rano do apteki wykupić lekarstwa i po soczek z pomarańczy, aby dostarczyć organizmowi rekonwalescenta niezbędne witaminy do szybszego powrotu do formy… 🙂
Grzebiemy w internecie, a właściwie ja grzebię, bo żona biega po mieście i odwiedza okoliczne atrakcje.
Dzień czterysta dziewięćdziesiąty piaty – 31. 01.2020
Mamy takie wielkie łóżko w pokoju, że aż to niewiarygodne. Zajmuje chyba 1/3 powierzchni i jest imponujące… 😉 Co prawda po bliższym przyjrzeniu się hotelowi okazuje się, że jego dni świetności dawno już minęły.
Dzień czterysta dziewięćdziesiąty czwarty – 30. 01.2020
Pierwszy dzień, a właściwie poranek w Meksyku. Budzimy się bardzo wcześnie. Okazuje się, że mamy o jedną godzinę różnicy w czasie w stosunku do Kolumbii i tym samym 7 godzin różnicy do Polski. Niby nie wiele, ale jakoś tak to działa na nasz zegar biologiczny, że budzimy się a na dworze jest jeszcze ciemno.
Dzień czterysta dziewięćdziesiąty trzeci – 29. 01.2020
Pobudka o bardzo wczesnej porze nie należy do najprzyjemniejszych doznań. Jednak czasem nie ma innego wyjścia. Niestety śniadanie które mamy w cenie noclegu ucieka nam, bo jest zdecydowanie za wcześnie aby ktoś je przyrządził.
