Dzień czterysta dziewięćdziesiąty siódmy – 02. 02.2020
Dziś dzień wyprowadzki z naszego hotelu. Trzy noce w jednym miejscu daje nam trochę odetchnąć. Dziś też za bardzo się nie śpieszymy, więc wykorzystujemy dobę hotelową prawie do końca. Około 13 pakujemy się powoli z całym majdanem i idziemy na pobliską stację metra, aby dojechać kilkanaście przystanków na południe miasta.
Dzień czterysta dziewięćdziesiąty szósty – 01. 02.2020
Dziś od rana rekonwalescencja. Leżenie w łóżku i nie obciążanie nogi. Jest szansa, że za kilka dni wszystko wróci do normy i będzie można ponownie wyjść na dłuższy wypad na miasto. Najlepsza żona pobiegła jeszcze rano do apteki wykupić lekarstwa i po soczek z pomarańczy, aby dostarczyć organizmowi rekonwalescenta niezbędne witaminy do szybszego powrotu do formy… 🙂
Grzebiemy w internecie, a właściwie ja grzebię, bo żona biega po mieście i odwiedza okoliczne atrakcje.
Dzień czterysta dziewięćdziesiąty piaty – 31. 01.2020
Mamy takie wielkie łóżko w pokoju, że aż to niewiarygodne. Zajmuje chyba 1/3 powierzchni i jest imponujące… 😉 Co prawda po bliższym przyjrzeniu się hotelowi okazuje się, że jego dni świetności dawno już minęły.
Dzień czterysta dziewięćdziesiąty czwarty – 30. 01.2020
Pierwszy dzień, a właściwie poranek w Meksyku. Budzimy się bardzo wcześnie. Okazuje się, że mamy o jedną godzinę różnicy w czasie w stosunku do Kolumbii i tym samym 7 godzin różnicy do Polski. Niby nie wiele, ale jakoś tak to działa na nasz zegar biologiczny, że budzimy się a na dworze jest jeszcze ciemno.
Dzień czterysta dziewięćdziesiąty trzeci – 29. 01.2020
Pobudka o bardzo wczesnej porze nie należy do najprzyjemniejszych doznań. Jednak czasem nie ma innego wyjścia. Niestety śniadanie które mamy w cenie noclegu ucieka nam, bo jest zdecydowanie za wcześnie aby ktoś je przyrządził.
