Dzień sto dwudziesty czwarty 25.01.2019
Wczoraj wieczorem czekała nas jeszcze jedna niespodzianka. Znaleźliśmy piękne miejsca tuż za Cochrane, na drodze x-890 która w pewnym sensie kończy się nad rzeką, przy przeprawie promowej. Byliśmy już po kolacji, kiedy podjechało para rowerzystów. Dziewczyna Polka, Aurelia, od 13 lat mieszkająca w Niemczech wraz ze swoim przyjacielem – Austriakiem.
Dzień sto dwudziesty drugi 23.01.2019
Rano jajecznica i gotujemy kaszę, żeby wieczorem mieć co jeść. Wczorajsze leczo z papryk, czosnku i cebuli które ugotowaliśmy spokojnie sobie czeka na wieczór.
Ruszamy nieśpiesznie z Villa O’Higgins. Piękne widoki znowu dookoła. Jedziemy jedyną możliwą drogą do Rio Bravo, skąd odchodzi prom.
Dzień sto dwudziesty pierwszy 22.01.2019
Rano budzimy się już o 6.00. Za wcześnie.. Prom odpływa dopiero o 10.00 Czekamy. Jemy małe śniadanie. Czekamy. Powoli zaczynają zjeżdżać się samochody. Prom jest bezpłatny i może na nim się zmieścić około 8-10 pojazdów. Nie wiadomo czy to dużo, czy niewiele.
Dzień sto dwudziesty 21.01.2019
Rano budzi nas zgrzyt. Jakieś pukanie, chrobotanie, czy inne coś. Okazało się ze maleńki ptaszek uwiesił się lusterka i stuka skrzydełkami i dziobem w karoserię… Obudzeni tym miłym elementem fauny patagońskiej, wstajemy, zastanawiając się czy czekać w dalszym ciągu na zmianę pogody i pomimo, ze promyki słońca przebijają się przez mocno zachmurzone niebo, nie dają jednak nadziei na lepszą pogodę.
Dzień sto dziewiętnasty 20.01.2019
Ranek może nie słoneczny, ale przynajmniej nie pada. Pochmurno, woda w rzece nad którą staliśmy ma bardzo szybki nurt. Poranna toaleta i jesteśmy gotowi do wyjazdu. 35 kilometrów po szutrze pokonujemy w prawie godzinę. Nie możemy jechać szybciej niż 30-45 km na godzinę.
Dzień sto osiemnasty 19.01.2019
Po w wiarę spokojnej nocy, miejscówce znalezionej niedaleko Coyaquie zebraliśmy się nader szybko bez śniadania i pojechaliśmy do miasta , załatwiać pilne sprawy związane z okularami. Okazało się zę taki pośpiech nie był konieczny, ponieważ dziś sobota (z czego nie zdawaliśmy sobie sprawy).
Dzień sto siedemnasty 18.01.2019
Rano wstaliśmy skoro świt, o ósmej rano. Zwykle śniadanie jemy trochę później, rano się tylko ogarniamy i jedziemy dalej. Podjeżdżamy kilkadziesiąt kilometrów i napotykamy wodospad El Condor. Postanawiamy zjeść tam śniadanie. To niezwykle urokliwe miejsce. Można ścieżką podejść pod sam wodospad, a jak zobaczymy później na filmie z drona, wodospad ciągnie się wysoko, wysoko, a tak naprawdę to na górze jest spory lodowiec.
dav
Dzień sto szesnasty 17.01.2019
Dobrze, że przypomnienie w telefonie melduje mi, że dziś urodziny Joanny. Wysyłam życzenia via Whats’up. Ranek piękny Patagonia Chilijska zachwyca i nie chce przestać jest tak pieknie, że niczego wiecej do szczęścia nie potrzeba. No, może okularów.
Dzień sto piętnasty 16.01.2019
Płyniemy promem z Quellon na wyspie Chiloe do Chaiten na kontynencie. Chile to wielki kraj, a w patagońskiej części bardzo mocno poprzedzielany różnymi jeziorami, dopływami, poszarpanymi wybrzeżami, dlatego też często korzysta się tu z promów. Gdybyśmy zdecydowali się na to, że z Chiloe jedziemy do Chaiten „naokoło”, to musielibyśmy cztery razy korzystać z niewielkich promów.
Dzień sto siódmy 08.01.2019
Rano wspaniały wschód słońca. Claromeco to jedno z tych niezwykłych miejsc, gdzie możesz na plaży zobaczyć i wschód słońca i zachód. Oczywiście warunkiem jest bezchmurne niebo… Podobno są jeszcze takie miejsca na świecie, gdzie możesz zobaczyć rano wschód a wieczorem zachód słońca.
