Podczas podróży zapuszczamy się czasem w dosyć odległe i mało uczęszczane rejony naszego globu. Ciągnie nas do pustych przestrzeni, dzikiej natury i wolności … Marzymy o porankach wśród gór, chcemy obcować z dziką przyrodą, a jednocześnie mała cząstka nas chce zachować choć odrobinę luksusu i korzystać z dobrodziejstw cywilizacji…
Od ponad 7 miesięcy jesteśmy w drodze.
Dzień dwieście szósty 17.04.2019
Ruszamy. Postanowiliśmy jednak wymienić szybę przednią w Defenderze, która nam się nieco poszarpała. Pierwsze uderzenie kamieniem zaliczyliśmy jeszcze w Urugwaju, stosunkowo nieduze, a kolejne na Cartera AUstral, i właśnie do drugie zaczęło ostatnio się powiększać. Postanowiliśmy, ze nie będziemy ryzykować i pojechaliśmy wymienić do miejscowego warsztatu z szybami.
Dzień sto dziewięćdziesiąty ósmy 09.04.2019
Noc spędzamy kilkadziesiąt kilometrów przed San Rafael. Cisza, spokój, daleko od cywilizacji. To lubimy… Szybkie sniadanko, kawa, herbata i kanapki..
Rano dojeżdżamy do San Rafael i trafiamy do warsztatu Rodolfo. Po trzech godzinach orientujemy się, że nie jest to takie proste….
Dzień sto siedemdziesiąty pierwszy 13.03.2019
Bardzo pracowity dzień dzisiaj. Wczesnym popołudniem zabraliśmy się za rozwiązywanie problemu wodnego w naszym Defenderze. Od dłuższego czasu podczas dzikich campingów przeszkadzało nam brak bieżącej wody. Czasem udało się znaleźć miejsce nad jakąś rzeką, jednak nie zastąpi ona wody lejącej się z kraju.
Dzień sto dwudziesty czwarty 25.01.2019
Wczoraj wieczorem czekała nas jeszcze jedna niespodzianka. Znaleźliśmy piękne miejsca tuż za Cochrane, na drodze x-890 która w pewnym sensie kończy się nad rzeką, przy przeprawie promowej. Byliśmy już po kolacji, kiedy podjechało para rowerzystów. Dziewczyna Polka, Aurelia, od 13 lat mieszkająca w Niemczech wraz ze swoim przyjacielem – Austriakiem.
Dzień sto dwudziesty drugi 23.01.2019
Rano jajecznica i gotujemy kaszę, żeby wieczorem mieć co jeść. Wczorajsze leczo z papryk, czosnku i cebuli które ugotowaliśmy spokojnie sobie czeka na wieczór.
Ruszamy nieśpiesznie z Villa O’Higgins. Piękne widoki znowu dookoła. Jedziemy jedyną możliwą drogą do Rio Bravo, skąd odchodzi prom.
Dzień sto dwudziesty pierwszy 22.01.2019
Rano budzimy się już o 6.00. Za wcześnie.. Prom odpływa dopiero o 10.00 Czekamy. Jemy małe śniadanie. Czekamy. Powoli zaczynają zjeżdżać się samochody. Prom jest bezpłatny i może na nim się zmieścić około 8-10 pojazdów. Nie wiadomo czy to dużo, czy niewiele.
Dzień sto dwudziesty 21.01.2019
Rano budzi nas zgrzyt. Jakieś pukanie, chrobotanie, czy inne coś. Okazało się ze maleńki ptaszek uwiesił się lusterka i stuka skrzydełkami i dziobem w karoserię… Obudzeni tym miłym elementem fauny patagońskiej, wstajemy, zastanawiając się czy czekać w dalszym ciągu na zmianę pogody i pomimo, ze promyki słońca przebijają się przez mocno zachmurzone niebo, nie dają jednak nadziei na lepszą pogodę.
Dzień sto dziewiętnasty 20.01.2019
Ranek może nie słoneczny, ale przynajmniej nie pada. Pochmurno, woda w rzece nad którą staliśmy ma bardzo szybki nurt. Poranna toaleta i jesteśmy gotowi do wyjazdu. 35 kilometrów po szutrze pokonujemy w prawie godzinę. Nie możemy jechać szybciej niż 30-45 km na godzinę.
Dzień sto osiemnasty 19.01.2019
Po w wiarę spokojnej nocy, miejscówce znalezionej niedaleko Coyaquie zebraliśmy się nader szybko bez śniadania i pojechaliśmy do miasta , załatwiać pilne sprawy związane z okularami. Okazało się zę taki pośpiech nie był konieczny, ponieważ dziś sobota (z czego nie zdawaliśmy sobie sprawy).
