Dzień czterysta trzydziesty drugi – 29.11.2019
Zwiedzamy Cuenca, trzecie co do wielkości miasto Ekwadoru. Piękne miejsce wpisane na listę UNESCO. Oglądamy katedry, kościoły, place, rynek kwiatowy, wspaniałe miejsca, gdzie można kupić wszystkie wyroby rzemieślnicze, pamiątki, ludową odzież, rzeźby, instrumenty, dużo, bardzo dużo lokalnych wyrobów. Obiad
Dzień czterysta trzydziesty pierwszy – 28.11.2019
Rano niespiesznie robimy śniadanie i kawę. Chyba już stało się tradycją, że kawa jest z ciśnieniowego małego ekspresu, a mleko z pianką zrobioną blenderem. Takie małe przyzwyczajenie, a może nawet nałóg… Ale co to komu szkodzi… Miejscowość w której się zatrzymaliśmy na noc słynie z produkcji, a właściwie rękodzieła.
Dzień czterysta trzydziesty 27.11.2019
Opuszczamy Guayzimi. Jest pewne przekonanie w nas, że jeszcze tu wrócimy, ale jak to będzie, to zobaczymy… plan jest, póki co. Na razie jedziemy ponownie na szlak. Najpierw do Chicaña, zobaczyć się z ks. Antonim. To ciekawa postać. Długo był we Włoszech (gdzie nauczył się pić kawę, czarną, jak węgiel), nauczył się też języka migowego i uczył osoby niesłyszące.
Dzień czterysta dwudziesty dziewiąty 26.11.2019
Wtorek. Jesteśmy już trochę zmęczeni tymi ciągłymi wieczornymi przygrywkami, aby nie powiedzieć wprost całkowitym i totalnym hałasem! Konwent położony jest blisko głównego placu, na którym co noc, całą noc, przygrywają różne zespoły i soliści. Łomot jest ogromny. Wstajemy niewyspani, ale dziś w mieście dodatkowo jest parada, przemarsz grup młodzieży ze szkół.
Dzień czterysta dwudziesty ósmy 25.11.2019
Poniedziałek. Leniwie upływa nam dzień. Dużo, Dużo pada. Tu to jest normą i nikt się nie dziwi za mocno, ani nie narzeka. Po prostu pogoda jak co dzień… Dziś zawody rowerowe, ale nikt nie bierze w nich udziału.
Dzień czterysta dwudziesty siódmy 24.11.2019
Zostaliśmy ponownie kucharzami w konwencie Franciszkanów… A właściwie ja zostałem szefem kuchni, a Izabela jest pomocnicą… Niedziela wiec czas na rosół i inne tego typu kwestie. W południe idziemy zobaczyć jak tam obchody święta miasta. Dzisiaj targ wiejski, sprzedają różne przysmaki, takie jak owoce kakaowca, kawę, kakao, czekoladę, gorzką jak piołun (choć nigdy piołunu nie próbowaliśmy).
Dzień czterysta dwudziesty szósty 23.11.2019
Jak to zwykle bywa w życiu, plany planami, a rzeczywistość swoje. Mieliśmy „wpaść” do Guayzimi na dzień, może dwa w odwiedziny. Jednak wielodniowa fiesta w mieście z ogromną ilością przeróżnych atrakcji, oraz zaproszenie gospodarzy, aby zostać dłużej zmieniło nasze plany kolejny raz…
Za wiele nie robimy.
Dzień czterysta dwudziesty piąty 22.11.2019
Gorąco. W Guayzimi ponad 30 stopni. Czy cierpimy? Nie wiem. Gorąco i wolniej się myśli, dużo wolniej. Rano gotujemy… rosół. Augustyn i Tymon, nasi gospodarze, misjonarze z Guayzimi, porywają się z motyką na słońce. Biorą udział w biegu na 5 km.
Dzień czterysta dwudziesty czwarty 21.11.2019
Wyjeżdżamy z Valladolid. Jak dziwnie brzmią te słowa, zwłaszcza że przyjechaliśmy tutaj pod koniec ubiegłego miesiąca. A dziś już 21! Czas leci. Podgoniliśmy jednak trochę filmów, książka do przodu się posuwa w swojej formie, a poza tym dobrze pogotowaliśmy, bardzo odpoczęliśmy po wydarzeniach w Limie i późniejszym ostro szybkim przejeździe przez Amazonię… Żegnamy się z Łukaszem, ale tak inaczej niż wczoraj i faktycznie dziś pożegnanie było prawdziwe.
Dzień czterysta dwudziesty trzeci 20.11.2019r
Dzis nasz ostatni dzień w Valladolid. Ostatni cały dzień. Wieczorem organizujemy jeszcze „polską” pożegnalną kolację dla Łukasza i Wojtka z Pallanda oraz dziewczyn z wolontariatu. Do południa wykorzystujemy czas na wstawienie filmów na kanał Youtube i inne prace komputerowe.
