Dzień czterysta pierwszy 29.10.2019
Po porannej jajecznicy i sporej ilości soku pomarańczowego człowiek czuje się na pewno lepiej. Soków mamy ostatnio pod dostatkiem, ponieważ wczoraj udało nam się kupić cały worek 100 sztuk pomarańczy za 10 PLN. Co prawda teraz mamy sporo roboty na postojach, bo ręczną wyciskarką zrobić sok nie jest tak łatwo i wymaga to sporo siły.
Dzień cztery setny 28.10.2019
Do naszego upragnionego celu, czyli granicy z Ekwadorem pozostawało jeszcze sporo kilometrów, pomimo że ciągle gnaliśmy do przodu. Amazonia jest ogromna, a część Peru, po której się poruszaliśmy tylko niewielkim jej fragmentem… Teren w ciągu ostatnich setek kilometrów wypłaszczył się i gdzie nie gdzie jechaliśmy już odcinkami zupełnie płaskimi.
Dzień trzysta dziewięćdziesiąty dziewiąty 27.10.2019
Ranek rozkoszny. W nocy była idealna temperatura, także wyspaliśmy się znakomicie. Nareszcie. Poza tym udało nam się w całkiem przyjemnych warunkach zjeść śniadanie, wypić poranną kawę i mogliśmy z czystym spokojem ruszyć dalej. Ciągle czas nas goni.
Dzień trzysta dziewięćdziesiąty ósmy 26.10.2019
Z porannego letargu wyrywa nas narastający warkot silnika ciężarówki i oślepiające światło przebijajace się przez zasłony na szybach w aucie. Co się dzieje? Nie, to nie UFO. O piątej rano przyjechały dwie ciężarówki ładować z pobliskiej hałdy piasek.
Dzień trzysta dziewięćdziesiąty siódmy 25. 10.2019
Noc na wysokości 3000 m n.p.m. była rześka. Miejsce, gdzie spaliśmy okazało się przestronnym kompleksem budynków, starej, antycznej haciendy, robiącej duże wrażenie. Dużo placyków i patio, piękny ogród wiele pokoi do wynajęcia. Wszystko utrzymane w kolonialnym stylu.
Dzień trzysta dziewięćdziesiąty szósty 24.10.2019
Skoro świt, o 10.00 wyjeżdżamy z Limy. Pierwszy dzień wolności zaczął się ogromnym entuzjazmem. Wyruszyliśmy na zatłoczone ulice. Sam wyjazd z miasta zajmuje nam przeszło dwie godziny. Nawet nie to, że korki ale po prostu tak ogromny ścisk, że aż szkoda słów.
Dzień trzysta dziewięćdziesiąty piąty 23.10.2019
Trafiamy dziś na policję. 9.00 godzinę później podpisujemy porozumienie i wychodzimy. Jesteśmy wreszcie szczęśliwi, że to kończy sprawę i możemy wyjechać z Limy. Czemu godzinę później. Bo nikt w Peru nie przestrzega czasu, punktualności. Nikt. Nie znamy żadnej takiej osoby.
Dzień trzysta dziewięćdziesiąty czwarty 22.10.2019
Wygląda na to, ze problemy nigdy się nie skończą. Po pierwsze wczoraj wieczorem wysłaliśmy jeszcze do urzędu celnego na granicę wiadomość, którą przekraczaliśmy miedzy Boliwią a Peru, z prośbą by nam przedłużyli pozwolenie na auto. Dziś przyszła odpowiedź – czy zgłosili państwo do urzędu celnego, że opuszczaliście kraj bez auta?
Dzień trzysta dziewięćdziesiąty trzeci 21.10.2019
Poniedziałek. Dziś postanowiliśmy jechac do Sunatu i przedłużyć nasze pozwolenie na samochód. Jak zwykle nie jest to proste, najpierw szliśmy za daleko o prawie 2 km, bo okazało się ze Sunat zmienił siedzibę. Potem próbowaliśmy długo coś załatwić, ale większość panienek jak po prostu pustaki wielkie.
Dzień trzysta dziewięćdziesiąty drugi 20.10.2019
Niedziela. Praca wre od rana, samochód na koniec dnia będzie wyglądał prawie jak nowy. No, dla wprawnego oka oczywiście wszystko widać, ale Defenderek (jak mniemam) czuje się znakomicie po tym opukiwaniu. Dzielnica gdzie mieszkamy jest nam coraz lepiej rozpoznawalna.
